Nadat Laika als pup vanuit frankrijk bij ons was gekomen en door de dierenarts was onderzocht en geënt, leek een goed leven te beginnen.
Omdat het idee was om er een wel opgevoede hond van te maken, gingen we uiteraard op gehoorzaamheid cursus. Deze verliep voorspoedig en
het eerste deel werd met gemak gehaald. Ze deed het voortreffelijk en was al meteen een lievelingetje op de club.
Er werd echter snel roet in het eten gegooid.
Tijden het dagelijkse ommetje werd ze aangevallen en gebeten door een sint bernard. Dit had een grote inpact op Laika. Het eerste probleem was
geboren en er moest heel veel worden getraind om het eruit te krijgen. Na een dappere start wat voor beide heel veel tijd vergde werden we tijdens een ander dagelijks ommetje aangereden door een grote bus.
Dit betekende wederom een enorme terugval. En dat juist 2 weken voor het examen van de 2e gehoorzaamheid cursus.
Nu was het echt een ramp geworden en Laika was overal bang voor geworden. Ze begon angstagressie te vertonen ( wat we op dat moment nog niet
wisten en kenden )
Zelfs op de club wisten ze er geen raad meer mee en uiteindelijk zijn we bij Els beland.

Zij heeft nu 2 keer een sessie gedaan met Laika en de spanningen stromen zo uit haar lichaam zodat Laika weer lekker rustig wordt. Ook heeft ze
gevraagd aan Laika of er dingen waren die veranderd moesten worden en dit was ook zo.
Uiteraard is dit gebeurd en nu gaat het weer goed met Laika.
Los kan ze weer overal mee naartoe, maar aan de riem blijft het moeilijk voor haar. We zijn ondertussen weer zover dat we zijn begonnen met 'agility-training'.
Dit doet ze met enorm veel plezier en ze doet het ook nog erg goed.
De band tussen Laika en mij is enorm verbeterd sinds de sessies met Els. Zo is Laika toch nog een fijne huishond geworden en uiteindelijk een asiel opname, of erger, voorkomen is.
Dankzij Els zijn kunnen we weer verder met waar we waren gebleven.

Knuffel van Laika en rob