Ik geloof dat er mensen bestaan die meer weten en voelen dan ik. Maar ik ben altijd heel voorzichtig over kennis die ik van mensen krijg, en elke kennis die ik ontvang, voel ik in mijn hart of het voor mij klopt.
Bij Els voelde ik die verbinding, en niet alleen dat.
Ik vroeg Els voor een sessie met mijn duif. Ik voelde dat het een bijzondere vogel was en ik wilde meer weten over deze ziel en weten hoe ik hem gelukkiger kon maken.

Hij kwam naar onze universiteit en probeerde steeds dichtbij mensen te zijn. Hij lag aan de voeten van mensen, zoals een hond. Later herinnerde ik mij dat hij als eerste naar mij toe kwam, aan de deur van mijn kantoor. Maar ik had tijd nodig om te begrijpen dat hij voor mij kwam en dat ik hem nodig had.

Na een tijdje met hem in mijn kamer te hebben gewoond, gaf ik hem de naam - Gur Gur. Hij vindt het leuk. We hebben heel veel van elkaar geleerd. Ik leerde van hem om mijzelf meer als een deel van de Natuur te voelen. Ik probeerde zijn gedachten te voelen en dit maakte mij gevoeliger en meer tolerant.
Gur Gur vindt het leuk om met mijn vrienden te communiceren via Skype, hij kijkt heel geïnteresseerd hoe ik aan het schilderen ben, etc.

Maar ik had mijn twijfels - een duif hoort bij andere duiven (zei mijn verstand), maar mijn hart voelde dat hij gelukkig is bij mij.

Els deed een sessie met Gur Gur en net als ik was ze geraakt door deze speciale vogel.

Alles was precies in overeenkomst hoe ik het voelde, zelfs nog meer. Els schreef zinnen die precies overeenkwamen met mijn gedachten.
Ik weet niet hoe ze het doet, maar voor mij is het duidelijk, dat wanneer je andere wezens wilt voelen, je zelf liefde moet zijn.
En wanneer Els met dieren communiceert, communiceert ze ook met de ziel van de mens.

Dankzij Els heeft Gur Gur nu de mogelijkheid om samen te leven met zijn vrouw en met mij, en ik voel me gesteund en sterk om de volgende stappen in ons gezamenlijk geluk te nemen.

Heel hartelijk bedankt lieve Els.

Met liefde,
Tatyana